In oktober had ik op de site van een tuincentrum al een hobbyavond voor het maken van een engel zien staan. Normaal gesproken hebben ze meerdere avonden voor een doe-het-zelf-met-support-geknutsel ingepland, maar dit keer was het maar één avond. En die avond kon ik dus niet. En mijn vriendin, waar ik heel wat mee affröbel, ook niet. Als verrassing had mijn vriendin een doe-het-zelf-pakket voor ons beiden opgehaald. Met instucties als 'dan doe je dit' 'en dan dat daar' en dan moet het wel wat worden.
Troep en afzien
Die avonden duren meestal een uurtje of twee. Wij hadden er maar voor alle zekerheid een hele vrije middag voor uitgetrokken. En dat bleek al gauw geen overbodige luxe. Tafel met vuilniszakken bedekt. Spullen op en rond de tafel. In een mum van tijd was mijn woonkamer omgetoverd tot een hobbyatelier waar je 'U' tegen zegt. Maar al heel gauw bleek dat de aanblik van wat het moest worden veel aardiger leek dan de werkelijkheid. Wat een bende geeft stro, salem en mos !! Mijn hele tapijt lag onder de kleine stukjes afval en modder. Lekker dan. Maar we hielden de moed er in. Toen nog wel.
Na een uurtje was het einde nog lang niet in zicht. En eerlijk gezegd was het toen verworden tot hard werken in plaats van vrolijk knutselen. Ik zag mijn geest al dwalen. En dat allemaal voor een engel die we maar tot Kerstengel hadden omgedoopt. Het was een zwaar karwei. Nat mos weegt gigantisch en kippengaas naaien met ijzerdraad is behoorlijk lastig, zo weet ik nu uit ervaring. Ik had de krassen op mijn handen en armen en zere knieën van het in rare bochten wringen om de boel op zijn plek te krijgen. Én te houden.
Af
Tegen half zes hielden we het voor gezien. Mijn kamer was toen al twee keer gestofzuigd, de ramen stonden open tegen de kokoslucht van het spul voor de vleugels. En normaalgesproken houd ik erg van aardegeur, maar dan wél buiten de deur! Mijn vriendin heeft de vleugels met kokosspul voor me gedaan, want het sloeg op mijn luchtwegen en huid. Ik vermoed dat het wordt goedgehouden met een aftreksel van formaldehyde, waar ik zwaar allergisch voor ben. 's Avonds moest ik aan de antihystamine om erger te voorkomen. En ik wist weer helemaal waarom ik dit soort geknutsel vooral erg leuk vind in de entourage van een tuincentrum. Maar ... de engel staat. En nog voor Kerst ook.
Hij staat wel buiten, bij de voordeur. Als een soort huisbewaker. Het lantaarntje dat op het voorbeeldplaatje aan de salem zat vastgemaakt, was niet meegeleverd. Dus ben ik nog stad en land afgereisd voor een lantaarntje dat er bij zou passen. Uiteindelijk, toen ik het zoeken ernaar allang had opgegeven en me verzoend had met een engel zonder lantaarn, liep ik spontaan tegen een grote doos met minilantaarntjes op. Ik kon nog een kleur kiezen ook. Zo gaat dat nou altijd ... op momenten dat je het niet (meer) verwacht ...
Commentaar
Toen de leasekids van-de-week kwamen, heb ik voor het eerst het lantaarntje voorzien van een waxinelichtje (er past er precies eentje in) en aangestoken. Het heeft wel wat, zo in het donker. En de engel wordt er feeëriek door verlicht. Natuurlijk liepen ze er straal voorbij. Allicht ... ze zagen mij ... ahum ... Maar ik heb ze er toch wel even trots op gewezen. Door het raam werd hij nog even bewonderd en toen zijn we gauw gaan eten. De volgende dag heb ik het knutselwerk op foto gezet en op FB geplaatst. En daar kreeg ik waarachtig een paar 'likes'. Ik vraag me alleen ernstig af of dat is omdat ik iets zelf geknutseld had, of omdat de engel er aardig uitziet.
Want dat laatste durf ik toch wel een beetje te betwijfelen, gezien het eerlijke commentaar van mijn grote neef. "Het lijkt wel een aliën, tante". En het jong heeft compleet gelijk. Dat had ik namelijk zelf ook al bedacht. Mijn knutselwerk zou het lang niet gek doen met Halloween ... het houdt waarschijnlijk de om snoep bedelende kindertjes verre van mijn voordeur weg.
Boodschap
Maar hoe dicht staat mijn neef bij de waarheid met zijn opmerking over mijn Kerstaliën! Engelen zijn nu eenmaal buitenaardse wezens. Die, ookal zien we ze niet, wél de aarde zo nu en dan aandoen. Om mij te beschermen. Om te kijken hoe ik mijn leven leef. Om aan te kondigen dat Jezus is geboren. Long time ago. Met Kerst luister ik graag naar ze. Naar hun aankondiging in Lucas 2: "Wees niet bang, want ik kom jullie goed nieuws brengen, dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen: vandaag is in de stad van David voor jullie een redder geboren ..."
Ik wens jullie allemaal een fijn Kerstfeest toe en een gezegend Nieuwjaar !!
