Duitsland

Eén keer in de zoveel tijd gaan we een dagje naar Duitsland. Na steevast een afslag te vroeg genomen te hebben, rijden we dan door het boerderijengedeelte van het dorp waar 'onze' Marktkauf zich bevindt. Met meer geluk dan wijsheid doemt het groen/gele logo meestal plotseling op, net als ik me afvraag of we het die dag überhaupt nog wel zullen vinden en of we niet beter rechtsomkeert kunnen gaan.

Marktkauf
Die Marktkauf staat onlosmakelijk vastgeklonken aan ons dagje Duitsland. Ooit hebben mijn ouders en hun beste vrienden de winkelketen ontdekt. Er is niet echt een Hollandse variant op. Het houdt het midden tussen een Jumbo en een Blokker denk ik. Je kan er Jan Rap en z'n maat kopen. Ik ga er steevast heen voor mijn bakspullen. De Duitse markt is veel meer ingespeeld op het zelf maken van dingen dan hier in Nederland. Bakken en breien is daar dan ook qua ingrediënten supergoedkoop. Op jaarbasis haal ik het ritje heen en weer er met gemak uit. Nog los van het feit dat we een gezellig dagje uit hebben.

Dagje uit
Na de Marktkauf reizen we meestal af naar het plaatsje Teckelenburg. Voor een bakkie mét op het marktpleintje. Het is er in het seizoen aardig toeristisch, want het is een lieflijk durp, compleet met vakwerkhuisjes, kruidentuin, Open Lucht Theater en een aantal musea. Door het heuvelachtige gebied waan je je echt even 'uit' en smaakt de Kaffee mit Kuchen ook dubbel lekker. Om de koek er weer af te lopen, hebben we de kruidentuin bezocht. Die ligt tegen een heuvel en geeft een prachtig uitzicht op een aantal karakteristieke huisjes. Mijn armen hebben nog even in het ijskoude water van het 'Wassertretbekken' gehangen. Goed voor de bloedsomloop volgens het bordje er naast.

Herinneringen
Op al die plekjes waar ik de afgelopen week geweest ben, liggen mijn  voetstappen al jaaaaren. En ook die van mijn familie en van de vrienden die ze er mee naartoe namen. Ik zie in mijn gedachten mijn opa nog steeds met zijn stok tegen de kinderkopjes opklauteren, die er nog onveranderd en alleen een beetje meer ingesleten liggen. Ik krijg er altijd ook wel een beetje een nostalgies gevoel bij, eerlijk gezegd. De tijd gaat ook zo gruwelijk hard. Té hard. Na de 'bergbeklimming' was het einddoel van ons dagje weg een restaurant in de buurt, waar ze ook zelfgebakken brood verkopen. Volgens de website zijn ze alle dagen van de week open. Mooi niet dus. Niet op de dag dat wíj er voor de gesloten deur stonden. Toen we onverrichter zaken terug naar de auto liepen, kwamen net de herbergier en zijn gemalin naar buiten. Om zelf ergens een hapje te gaan eten, aan hun kledij te zien.

Meijer
Dan maar naar 'Meijer'. Ze hebben er een paar keer van eigenaar gewisseld. De laatste keer dat ik me herinner, zat er een echtpaar in, die in Nederland pannenkoeken hadden leren bakken en dat nu met een Duitse slag op de menukaart hadden staan. Het was nog erg lastig om het restaurant te vinden, want sinds de laatste keer zijn er heel wat rotondes en andere wegen bijgekomen. Maar uiteindelijk kreeg ik het dan toch in het vizier. Zo te zien werd er opnieuw van eigenaar gewisseld. Dat wil zeggen: er werd een nieuwe eigenaar gezocht. Het zag er aardig bouwvallig uit inmiddels. Hoelang was ik dáár ook alweer niet geweest? Misschien wel 15 jaar niet meer... Omdat de koek eigenlijk nog wel 'zat', besloten we om maar huiswaarts te keren. Uiteindelijk hebben we een lekkere bak patat bij 'onze' snackbar gehaald. Heerlijk!

Pompoenenmarkt

Zondag over een week sta ik een middagje met een vriendin op de pompoenenmarkt. We hebben samen een kraam gehuurd en delen de huurprijs en de consumptiebonnen. Volgens de weersvoorspellingen wordt het een droge dag met het cijfer 8. Als het even meezit, dan staan we dus droog en krijgen we mooi herfstweer. Zou lekker zijn.

Kleinschalig
De markt waar wij staan is op initiatief van een natuurorganisatie die zich inzet voor educatieve en natuurgerichte activiteiten. Met de boswachter mee zeg maar. De markt is dan ook aardig kleinschalig. Er staat een kraampje of 30 schat ik. Maar wél op een hele mooie plek in het bos. En er zijn veel activiteiten om de natuur in de herfst te beleven. De meeste kraampjes hebben eigengemaakte spullen. Van jam tot viltpoppetjes en van kaas tot groendecoraties. Je moet ook van tevoren opgeven wat je in je kraam zet, want het moet natuurlijk wel in het plaatje passen. Mijn vriendin en ik vullen ons kraampje met viltwerkjes, brei- en haakgekneuter en met jam en chutney. Natuurlijk mogen de jams en chutneys geproefd worden. Ik mag er wel aan denken dat ik extra brood op mijn boodschappenlijstje zet voor volgende week.

Rechtsgedraaid
Volgens mijn vriendin loopt er voornamelijk rechtsgedraaid spul op deze pompoenenmarkt rond. Van het kaliber kijken, kijken, proeven, proeven, maar niet kopen. Toch komen we altijd wel uit onze maak- en huurkosten. En dat is leuk. Want daar hebben we niet alleen een hele leuke dag voor, maar ook een jaar lang plezier aan voorbereidingen. Lees: het uitproberen van patronen en recepten. En ze hebben er altijd overheerlijke pompoenensoep. Die zal wel links- in plaats van rechtsgedraaid zijn, schat ik zo in. Eigenlijk gaan we voor die soep. En om een gezellige dag te hebben natuurlijk. En om ons op te geven bij één van de andere kramen voor de één of andere workshop-to-be. Hebben we ook meteen onze dagwinst weer aardig uitbesteed...

Adigitaal

Of digibeet. Hoewel digibeet eigenlijk erg onlogisch is, alhoewel het als verzonnen woord uitermate dienst doet. Hoe dan ook: pc's en ik liggen elkaar niet. Mijn pc leidt een totaal eigen leven. Geloof mij maar.

Weblog
Eindelijk zat er een mailtje in mijn digitale brievenbus, met de verheugende mededeling, dat ik door op een meegezonden link te klikken een nieuw inlogwachtwoord doorgestuurd zou krijgen. Via daaruit kon ik dan weer inloggen bij mijn oude vertrouwde blogs. Je zal het niet willen geloven, maar dat linkje heeft me 2 wasmachines draaien, kamer, hal en keuken stofzuigen en de gehele benedenverdieping afstoffen aan tijd gekost. Ondertussen deden alle radartjes van mijn brein hun uiterste best om mij én kalm én clever te houden. Mijn eindconclusie was dat ik dan maar een mailtje naar een helpdesk moest sturen.

Helpdesk
Zo gedacht, zo gedaan. Alleen moest ik 'even' iets opnieuw installeren om daar toegang toe te krijgen. Oké... Opnieuw installeren van heel windows volgens mij, want ook dat duurde veel te lang. Onderwijl dus het sanitair maar gesopt. Toen dat allemaal weer glom, kon ik nog nét zien dat het 'voltooid' was. En toen flitste het weg.

Engels
Ik moest uiteraard opnieuw de pc opstarten. En toen kreeg ik alles in het Engels terug. Favourietenlijst is natuurlijk pleitte, net als al mijn instellingen. Ik heb werkelijk geen flauw idee wat ik nu in vredesnaam 'even' opnieuw ververst heb, maar een verbetering lijkt het me niet.

Bloggen
Dan de boel maar van me afschrijven op dit blog. Alleen...door alle nieuwe instellingen kon ik daar ook niet meer bij. En natuurlijk moest ik me eerst te pletter zoeken voordat ik het wachtwoord weer boven water had van mijn speciaal voor dit blog aangemaakte gmail account. 'Omdat het zo handig was om dat te doen, want gmail zit aan deze site gelinkt'. Maar het is gelukt, zoals je ziet.

Oude blogsite
Net toen ik de link naar deze site onderaan mijn standaard e-mail plakte, flitste er een helpdeskantwoord van mijn oude blogsite voorbij. Daarin staat dat 'niets is wat het lijkt'. Ja, vertel mij wat.. En dat ze er nog mee bezig zijn. Dat 'als het goed is' al mijn gegevens nog bewaard zijn gebleven en dat ze nu bezig zijn om alles terug te zetten voor mij en zo'n 30.000 andere bloggers. En ik maar denken dat Nederland niet blogt! Anyway, tot nader orde moest ik vooral niet in paniek raken en 'rustig' op de nieuwe mailtjes wachten.

Ondertussen
Maar ondertussen zit ik nu dus met een compleet doorelkaargehusselde pc. Er is niets vertrouwds meer aan geloof ik. Van startpagina tot handige links...alles ligt door de war. Kan aan mij liggen natuurlijk... Ik 'hoor' in mijn hoofd steeds onze 'kantoorhelpdesker' : "Komt allemaal goed... wat jíj wilt...alles kan met die pc's...zeg maar hoe jíj het hebben wilt." Nou..voorlopig wil ik mijn oude vertrouwde omgevingen terug. En mijn favourietenlijstje. En Nederlands graag i.p.v. Engels...

Overig

Hè hè, eindelijk kan ik weer van me af schrijven. Mijn oorspronkelijke weblog is nog steeds aan het migreren. Het zou in 24 uur gepiept zijn, maar dat is nu twee weken geleden.
Heel vervelend, want ik heb inmiddels al 3 einden aan mijn webbookverhaal verzonnen. En nu moet ik straks dus kiezen hoe ik het laat eindigen met Susanne en Wout en met Klaas Jan en Adeleid en de gebroeders W&W. Lastig lastig al die keuzes.

Een andere lastige keuze was de aanmelding op deze nieuwe blogsite. Even leek het er zelfs op dat mijn blognaam niet meer vrij was. Maar de meest interessante keuze kreeg ik voorgeschoteld toen ik in moest vullen of ik een 'man', 'vrouw' of 'overig' ben. Heel verleidelijk om 'overig' in te vullen. Dit soort keuzes maakt me altijd erg nieuwsgierig naar wat de samensteller van de vragenlijst voor ogen had. Hoewel het hoogstwaarschijnlijk consequentieloos is. Zeker voor de lezer.

Van mijn schrijfjuf leerde ik onlangs dat blogs toch vooral kort moeten blijven. Je schijnt na de derde alinea al heel makkelijk lezers te verliezen. En als ik iets niet wil, is jullie verliezen. Dus laat ik het er voor vandaag maar bij. Ik blijf ondertussen hopen op de migratievorderingen van mijn vertrouwde webblog. Maar tot het gemigreerd is, richt ik mij dan toch maar even op deze 'overige' plek.