Failliet

Om mij heen hoor ik van het ene faillisement na het andere. Gelukkig treffen ze mij nog niet. Niet echt. Maar ik heb er wel meer en meer zijdelings mee te maken. Het zijn barre tijden ...

Adviseuse
Degenen die mijn gangen volgen, weten dat ik in een grijs verleden adviseuse ben geweest voor een Australisch product: Nutri Metics. Cosmetica en schoonmaakproducten van puur natuurlijke materialen. Door mijn gevoelige huid (en dat is dan ook meteen het belangrijkse gevoelige element aan mij), ben ik op de natuurlijke middelen aangewezen. En mijn huid wenst van tijd tot tijd nu eenmaal smeerseltjes. Ik kan er ook niks aan doen.

Nutri Metics
Nutri Metics bracht uitkomst. En ik heb heel wat enthousiaste workshops gegeven. Niet in eerste instantie voor de vergoedingen, want die waren sowieso maar minimaal, maar vooral vanwege het feit dat ik als adviseuse voor inkoopsprijs aan de spullen kon komen. Ook na mijn actieve adviseuse carriére bleef ik als adviseuse ingeschreven, waardoor ik mijzelf en een kleine klantenkring van tijd tot tijd met aanbiedingen kon bevoorraden. Eerst vanuit Nederland en later via bestellingen in Engeland.

Reorganisatie
Maar nu wordt de Europa afdeling gereorganiseerd, wat een chique omschrijving is voor crisisslachtoffer nummer zoveel die failliet is gegaan. Want de Europese afdelingen worden gesloten. Behalve die van Griekenland. Maar of dát nu zo'n goed nieuws is ... Ik ben dus adviseuse af en heb op de valreep nog het één en ander kunnen inslaan voor mijn klanten en mijzelf. Afgelopen week ontving ik een brief van een jonge ondernemer die wel brood zag in een doorstart voor Nederland. Mijn zegen heeft hij. En als hij het binnen een jaar kan rondbreien, ben ik waarschijnlijk nét door mijn aangelegde voorraadje heen.

Sportschool
Tegelijkertijd met de doorstartbrief, lag de reorganisatiebrief van mijn sportschool in de bus. Ze zijn met terugwerkende kracht per 1 september overgenomen. Het personeel ook voor een groot deel. Maar wij, de sportievelingen die op hun apparaten staan te zwoegen in ruil voor een beetje conditie, niet. Dus dat betekent dat onze abonnementen eenzijdig ongedaan gemaakt worden. Met de mogelijkheid om over te stappen naar het abonnement van de overnemer. Dat abonnement blijkt significant goedkoper te zijn, maar daar staat dan weer tegenover dat er veel minder groepslessen zullen zijn en er ook maar één ruimte komt voor al het groepszweten. Maar je mag dan weer wel zoveel groepslessen volgen als je wilt, in plaats van die ene waar ik nu iedere maand apart voor moest dokken. Dus dat wordt dringen en goed afspreken wanneer je ingeroosterd wilt worden. Want vol is vol.

Gehalveerd
Het personeel is gehalveerd, maar het abonnementsgeld ook. En na mijn laatse donderdagavond Pilatusles van vanavond, de deelnemers van de sportschool ook. Want het regent opzeggingen. Niet meer de gewenste lessen op de gewenste tijden. Geen kinderopvang meer en geen bar om na afloop aan te hangen. Maar míj maakt het niet zoveel uit. Ik kan nu mooi andere groepslessen uitproberen en aan de bar hing ik daar toch al niet. Dus ziet het er voor mij eigenlijk wel gunstig uit voorlopig: minder lesgeld, vrije groepsleskeuze, minder deelnemers en haalbare tijden. En dat naast een volle kast met smeerselvoorraad voor na het douchen, hoor je mij tot nader order niet klagen.

En zo hep toch weer elk nadeel zijn voordeel ...

Vilten

Afgelopen weekend ben ik bij een vriendin wezen vilten. Nadat ik me vergaapt had aan al het moois dat zij te koop had staan op de pompoenenmarkt, besloten we dat we voor mij een broche zouden proberen.

Roos
Ik had daar wel ideeën bij. Een roos moest het worden. Van wit, grijs en zwart. Dat leek me prachtig voor op mijn winterjas. Van breiwerkjes van een andere vriendin had ik al eens gezien hoe je zo'n roos 'vouwt'. Gewoon een sliert stof in boogjes knippen en dan oprollen. Aan de achterkant vastbinden, uitdrukken, pin er in en klaar ben je. Dácht ik.

Kleur
Maar mijn viltvriendin had heel andere ideeën en ook een heleboel kleur voor me klaarstaan. En niks geen lapjes stof. Allemaal bolletjes wol en strengetjes garen. Daar zat ook wit, grijs en zwart bij, maar óók een heleboel andere kleuren. Ze hield ze me voor. En toen had ik, voor ik het wist, mijn armen vol met wit, grijs, zwart, lila, paars en gemeleerde kleuren. Uiteindelijk vielen wit en zwart af en hield ik al de rest over.

Lapjes
De bloem die we uitgezocht hebben bestaat uit zes lapjes stof. Maar dan moet je die lapjes wél eerst zelf even maken. Van al het draad. Plukjes dakpansgewijs op elkaar leggen. Twee of drie rondjes. Dan gaat er een lap met gaatjes overheen en daarover sproei je warm water met zeepsop van groene zeep. Daarna rol je de boel op in plastic en dat rol je uit. Vier keer drie minuten, nadat je alles eerst weer los gemaakt en opnieuw ingerold hebt. Maar dan ben je er nog niet. Dan moet je het met een andere zeep invilten. Kneden en vormen. Dat lapje spoel je dan uit met warm water en daarna met koud water en dan gaat het nog voor een half uur een emmer met azijnwater in. De centrifuge haalt er daarna het meeste vocht uit en je lapje is klaar. En dat maal zes dus.

Duur
Ik begrijp inmiddels heel erg goed waarom zelfgemaakte spullen soms erg duur zijn. De tijd die je erin stopt is gewoon onbetaalbaar. Maar daarom heet het natuurlijk ook hobby. En je krijgt in het geval van vilten wel hele unieke eindresultaten. 

Ik las onlangs dat het zelf maken van dingen weer helemaal in is. Kan ook haast niet anders in deze dure tijden. Bovendien is zelfgemaakt ook best erg leuk. Het heeft wel wat. En zelfgemaakt is vaak nog duurzaam ook. Je bent nu eenmaal zuiniger met dingen waar je heel veel tijd in hebt gestopt. Ik wel tenminste.

Vervilten
Ik weet nog wel dat er vroeger zomaar truien werden weggekieperd, omdat ze te heet waren gewassen. Of überhaupt niet in de wasmachine hadden gemogen. Dan waren ze vervilt. Als ik al dat mislukte wasgoed bewaard had, had ik nu de wereld aan 'zelfgemaakte' (of verprutste zo je wilt) viltlappen gehad. Maar dat is dus niet zo. Dus mag ik ze nu zelf maken. In de hobbykamer van mijn vriendin. Dat is natuurlijk wel zo gezellig. Er staat alweer een afspraak ingepland. Ik moet nog bedenken wat ik dan ga maken. Mijn lila/paars/grijze bloem ligt nog te drogen. Die moet ik nog inelkaar frunnikken tot een eindresultaat.

Ik heb van mijn vriendin een tijdschrift meegekregen om ideeën op te doen. Voor het zelf vilt maken en verwerken tot iets moois. En mocht ik daar niet uitkomen, kan ik altijd nog de kast induiken en truien opzoeken die een interessante tweede ronde tegemoet kunnen zien ...