Afgelopen maandag was ik voor een vergadering in Brussel. Leuk om mensen uit mijn netwerk te ontmoeten. En helemaal leuk als dat in Brussel gebeurt natuurlijk.
Minder
Ietsje minder leuk was de wekker op 05.00 uur. Maar je moet er wat voor over hebben hé. En dat had ik best. Ik zou samenreizen met de voorzitter van mijn adviesraad. Hij zou zich in Roosendaal bij mij voegen. Maar helaas zag iemand het leven niet meer zitten en zorgde voor een compleet infarct rond Tilburg. Dus zat Bert, die via Tilburg naar Roosendaal zou komen, vast. Na een paar smsjes heen en weer besloten we dat ik alleen door zou reizen. En aangezien Bert niets voor de rondvraag had, had het ook geen zin meer om om 12.30 uur alsnog de trein vanuit Roosendaal naar Brussel te pakken. Dus reisde ik ook alleen retour.
Godiva
Ik had het geluk dat mijn vergaderplaats aan een lief pleintje grenst. En op dat leuke pleintje zitten maar liefst 3 bonbonwinkels. Ze verkopen er in die winkels ook echt niets anders. Chocola, dat verkopen ze er. En daar kom je dus ook voor. Leonidas, Neuhaus en Godiva. Leonidas kan ik in Nederland ook wel kopen, maar de andere twee is lastiger. De vorige keer had ik een doosje Neuhaus meegenomen en ditmaal moest het dus Godiva worden.
Taal
Ik stapte het piepkleine zaakje binnen, dat daar al sinds 1926 zit. Achter de toonbank stonden 3 winkelbedienden. Twee dames in stijf gesteven schorten en met een grote strik op hun rug en een jongeman in een iets minder stijf pak. Eén van de dames liep achter de toonbank vandaan mij tegemoet en sprak me in het Engels aan. Kennelijk zag ik er erg toeristisch uit. Ze vroeg me in keurig schoolengels waar ze me mee kon helpen. Maar ik had net de hele dag in het Nederlands/Vlaams/Frans vergaderd, met een continue vertaling van de ene taal naar de andere. En door de Luxemburgse deelnemer werd daar ook nog wat Duits/Luxemburgs doorgekwengeld. Maar geen Engels. En niets is zo moeilijk om in een ander land met andere talen om te schakelen naar weer een andere taal.
Normaal gesproken is Engels totaal geen probleem voor mij, maar nu antwoordde ik in het Nederlands terug: "Eh, ik kom voor een doosje bonbons ..." Waarop de dame in onvervalst Nederlands de jongeman achter de toonbank vandaan sommeerde met : "Deze is voor u!".
Kennelijk bedienen ze er in het Nederlands, Frans en buitenlands, lees Engels. En heeft elk van de drie een eigen taal-aandachtsgebied.
De jongeman was uiterst beleefd en mijn doosje bonbons was snel gepakt en afgerekend en als bonus werd me de weg naar het station gewezen.
Essen
Op het station van Brussel kon ik drect doorlopen naar de internationale trein, die een tussenstop in Essen zou maken. Ik heb vier keer gekeken of het inderdaad wel 'mijn' trein was, die vanwege andere dienstregelingen nu ook in Esssen zou stoppen. Ik zag mijn geest al dwalen: van Brussel via Duitsland naar Rotterdam en dan nog naar Amersfoort. Maar inderdaad was het de trein die ik moest hebben.
Ik heb goed uit het raam gekeken, maar zag nergens auto's met Duitse kentekenplaten, noch Duitse huizen met vakwerk of kleine ramen. Het was allemaal Vlaams wat ik zag. Weer wat geleerd: België heeft ook een Essen. Een middelgrote plaats, dicht bij de grens met Nederland.
Al met al een leerzame dag daar in Brussel. Vanavond maar even iets anders. Ik denk dat ik de dvd 'Chocolat' maar eens ga herbekijken. Met de doos Godiva naast me op de bank natuurlijk ...
