Rudolph

Nee, niet die met de rode neus, maar die met het zware donkerbruine brilmontuur. Dat staat Rudolph van Veen overigens heel vlot. Hij is tegenwoordig regelmatig in mijn woonkamer te vinden. Niet dat ik hem persoonlijk ken, maar zijn persoonlijkheid vult mijn kamer aangenaam.

Tv-kok
Rudolph is één van de tv-koks van de zender 24Kitchen. Mijn favoriete tv-kok mag ik wel zeggen. Jamie doet ook mee op deze zender. Maar hij komt wat mij betreft op de tweede plaats. Rudolph staat op een eenzame hoogte in kookland. Voor mij dan. Ik denk dat dat vooral komt omdat hij telkens zo netjes de rotzooi achter zich opruimt. Hij werkt schoon, vlug en behendig. En hij tovert in de kortste keren de heerlijkste dingen op het scherm. Kijk, daar hou ik van. Dat er fantastisch zelfgemaakt lekkers op het aanrecht staat en dat er nergens een spoortje te vinden is van hoe dat daar kwam.

Grappig
Rudolph is absoluut mijn keukentoppertje. Hij werkt in een keukenstudio, die opgeleukt is met allerlei modesnufjes. Maar hij pakt gewoon doodleuk een oud bord uit de kast, of serveert zijn maaksels op een houten plank. Niks hip gedoe.

Er is ook een nepraam in die keuken. Met een bomenposter erachter. Zodat het net lijkt alsof je door de keuken naar buiten kan kijken, waar het altijd voorjaar is. Rudolph stond daar een keer naar te kijken en vond dat ze die bomen wel eens mochten snoeien. Nu ik het zo opschrijf klinkt dat bij lange na niet zo grappig als dat het was toen hij het zei. En verder ouweneelt hij zijn hele kooktijd aanelkaar. Hij zegt steeds wat hij doet en waarom en hoe het ook zou kunnen maar waarom hij daar niet voor kiest. Het is een gezellige klep zeg maar. Maar ook eentje waar je weldegelijk een beetje wijzer van wordt.

Minister van calorieën
Als er een ministerie van voedsel zou komen, wil Rudolph de minister van calorieën zijn zegt hij. Ik geloof hem meteen. Want bij zijn maaksels moet je niet al te bang zijn voor calorieën en koolhydraten. Maar oh, oh, wat word ik er blij van als ik naar al dat heerlijks op de tv kijk. Altijd al gedacht dat calorieën en koolhydraten helemaal niet slecht zijn voor een mens. 24Kitchen bevestigt die gedachte keer op keer.

Ik roep regelmatig: 'heb ik', 'heb ik', 'heb ik', als de ingrediënten langs komen. Dat wil niet alleen zeggen dat mijn kasten uitpuilen van allerlei onnodige zut, maar dat wil vooral zeggen dat er hele gangbare ingrediënten gebruikt worden. Spullen die je altijd wel in huis hebt. Dat maakt het tegelijkertijd ook een héél gevaarlijk programma. Want ik wil meestal meteen de keuken in om het zelf uit te proberen. Het is maar goed dat ik niet de hele dag bij Rudolph op visite kan zijn. Of hij bij mij, zo je wilt. Maar toch: je zou hem gewoon zelf eens aan het werk moeten zien.

Smakelijk!

Gemberpot

Er staat bij mij een grote groene gemberpot op tafel. Zo'n echt stenen ding. Vroeger hadden we die thuis ook wel, maar niet van het formaat waar ik nu tegenaan kijk. In deze heeft gember voor een hele winter gezeten als je het mij vraagt.

Meegekregen
We hebben hem meegekregen toen we de vorige keer bij mijn schoonpapa op bezoek waren. Hij is in de opruimfase beland en telkens als hij ons ziet of spreekt, vraagt hij of we dit of dat nog willen hebben. Anders gaat het weg. En hij doet het liever weg richting ons. Inmiddels zijn we wel enigszins kieskeurig geworden, om geen uitdragerij van ons huis te maken.

Nostalgie
Maar soms is er iets wel heel leuks in de aanbieding. Zoals de gemberpot. Mooi glanzend groen is hij, met op elk van de zes hoeken een andere afbeelding. Het mooiste van het ding is denk ik de herinnering. Pure nostalgie. Want iedereen had vroeger wel zo'n ding in huis. Te mooi om weg te doen nadat de gember er uit was gesnoept. Sierlijk en nuttig. Te gebruiken voor 1001 doeleinden, maar vooral als vaas. Mijn moeder deed er vroeger als lentebode narcissen in. De slanke sprieten van de narcissen die nog in de knop zaten staken dan mooi af.

Open
En als ze opensprongen was het nóg leuker. Dan lachten de gele trompetjes je vriendelijk toe en kreeg je al helemaal zin in de warme zonnestralen. Dat openspringen duurde nooit heel erg lang bij ons in huis. Meestal gebeurde dat dezelfde middag dat ze in de gemberpot beland waren al. Mijn oma zaliger, die bij ons inwoonde, was een aartskoukleum. En zij joeg de temperatuur in huis regelmatig tot zomerwaarden op. De narcissen voeren er wel bij. En waren ook vrij snel uitgebloeid.

Lente
Vandaag is de meteorologische lente begonnen. Maar ik vind het nog knap koud buitenshuis. Ik heb vast een paar genen van mijn oma in mijn verkleumde lijf zitten. En zo denken ze daar in mijn tuin ook over. Er staat een eenzaam heldhaftig sneeuwklokje te bloeien en voor de rest zitten de voorjaarsbollen nog mooi ondergronds. Toen ik vanmorgen in de Appie '2 bosjes narcissen voor € 2,50' zag liggen, heb ik die meegenomen. "Lekker hé, dat voorjaar", zei de kassière bij het afrekenen. Ja, lekker. Moet de zon er nog wel even bij vind ik. Maar lekker is het voorjaar zeker. Eenmaal thuis heb ik de twee bosjes in de gemberpot gezet. "Hé, leuk", zei mijn wederhelft, "dat deed mijn moeder vroeger ook."

Ja, die van mij ook. En ik denk de moeders van alle anderen ook. Maar leuk is het.