Gemberpot

Er staat bij mij een grote groene gemberpot op tafel. Zo'n echt stenen ding. Vroeger hadden we die thuis ook wel, maar niet van het formaat waar ik nu tegenaan kijk. In deze heeft gember voor een hele winter gezeten als je het mij vraagt.

Meegekregen
We hebben hem meegekregen toen we de vorige keer bij mijn schoonpapa op bezoek waren. Hij is in de opruimfase beland en telkens als hij ons ziet of spreekt, vraagt hij of we dit of dat nog willen hebben. Anders gaat het weg. En hij doet het liever weg richting ons. Inmiddels zijn we wel enigszins kieskeurig geworden, om geen uitdragerij van ons huis te maken.

Nostalgie
Maar soms is er iets wel heel leuks in de aanbieding. Zoals de gemberpot. Mooi glanzend groen is hij, met op elk van de zes hoeken een andere afbeelding. Het mooiste van het ding is denk ik de herinnering. Pure nostalgie. Want iedereen had vroeger wel zo'n ding in huis. Te mooi om weg te doen nadat de gember er uit was gesnoept. Sierlijk en nuttig. Te gebruiken voor 1001 doeleinden, maar vooral als vaas. Mijn moeder deed er vroeger als lentebode narcissen in. De slanke sprieten van de narcissen die nog in de knop zaten staken dan mooi af.

Open
En als ze opensprongen was het nóg leuker. Dan lachten de gele trompetjes je vriendelijk toe en kreeg je al helemaal zin in de warme zonnestralen. Dat openspringen duurde nooit heel erg lang bij ons in huis. Meestal gebeurde dat dezelfde middag dat ze in de gemberpot beland waren al. Mijn oma zaliger, die bij ons inwoonde, was een aartskoukleum. En zij joeg de temperatuur in huis regelmatig tot zomerwaarden op. De narcissen voeren er wel bij. En waren ook vrij snel uitgebloeid.

Lente
Vandaag is de meteorologische lente begonnen. Maar ik vind het nog knap koud buitenshuis. Ik heb vast een paar genen van mijn oma in mijn verkleumde lijf zitten. En zo denken ze daar in mijn tuin ook over. Er staat een eenzaam heldhaftig sneeuwklokje te bloeien en voor de rest zitten de voorjaarsbollen nog mooi ondergronds. Toen ik vanmorgen in de Appie '2 bosjes narcissen voor € 2,50' zag liggen, heb ik die meegenomen. "Lekker hé, dat voorjaar", zei de kassière bij het afrekenen. Ja, lekker. Moet de zon er nog wel even bij vind ik. Maar lekker is het voorjaar zeker. Eenmaal thuis heb ik de twee bosjes in de gemberpot gezet. "Hé, leuk", zei mijn wederhelft, "dat deed mijn moeder vroeger ook."

Ja, die van mij ook. En ik denk de moeders van alle anderen ook. Maar leuk is het.