Oh Oh Cosmo

Voor afgelopen vrijdag had ik een afspraak bij de kapper ingepland. Aan de hand van mijn kersenrode haardos (lees bruin met een vleugje van het één of ander rossig spul) kan ik altijd haarfijn in de gaten houden hoe snel de tijd wel niet gaat. En die gaat snel kan ik u vertellen. Vind mijn portemonnee ook. En bij een Cosmo moet je altijd dubbel op je quivive zijn. Want elke druppel die er in je haar gesmeerd wordt, betaal je apart.

Slecht nieuws
Mijn eigen kapster was er niet. Maar mijn haar kon niet langer wachten op haar vakantiedagen. Dus kreeg ik twee anderen toegewezen. Eentje voor het insmeren en eentje voor het uitwassen en knippen. Toen ik mee mocht naar mijn stoel, belandde ik naast een dame, die omringd werd door drie kapsters. "Moet het ook gelijk aan de voorkant?", hoorde ik naast me. Me afvragend of het soms om een asymmetrisch new-look model ging, draaide ik mijn stoel naar de dames. "Ja, het moet wél gelijk. Moet je kijken! Dat ziet er toch niet uit zo...?" Het bleek om drie collegaas te gaan, die elkaar beknipten in de stoel naast mij. "Het is nu toch rustig , mevrouw". Ok...
Mijn toegewezen knipster kwam achter me staan om mijn haar te modelleren. Gelukkig niet die van de asymmetrische look, maar iemand die er al 9 jaar rondspringt. We kwamen aan de babbel, zoals dat hoort in een kapsalon. Ik legde haar uit hoe mijn eigen kapster het altijd deed en zij kwam met haar tegenvoorstellen. Ook goed. Doe maar dan. Oh, en doe je haar de groeten als je haar weer ziet? "Nou, dan heb ik slecht nieuws", sprak de knipster met een stalen gezicht. Ik schrok er wel een beetje van. Maar al snel bleek dat er niets ernstigs was met mijn reguliere kniphulp. Nee, na 9 jaar ging ze zelf weg, omdat haar contract niet verlengd werd. Ze was vorig jaar namelijk gepromoveerd van kapster naar leidinggevende en dát contract werd nu niet verlengd vanwege de recessie. En dat ging in voordat mijn kapster terug was. Dus ze kon de groeten niet overbrengen. Waarvan akte.

Schaar en borstel
Sneu voor haar. En ze nam dan ook uitgebreid de tijd om mij te vertellen hóe sneu. Waardoor míjn begrip weer steeg in de beslissing om haar niet te prolongeren. Al spuiende bewerkte ze mijn haar. Op een gegeven moment pakte ze een flink pluk haar, waar ze halverwege de schaar in zette. Ik schrok hoorbaar. Maar het was loos alarm, want ze dunde alleen maar hier en daar wat uit. Dat had nog nooit iemand eerder gedaan met mijn toch al niet zo dikke haar, dus ik was er verre van op bedacht. Misschien moeten ze eens instellen dat alles wat ze níet zeggen en wél ongevraagd doen met en in je haar, van de prijs wordt afgehaald. Ik ga dan waarschijnlijk met meer geld op zak weg dan dat ik kwam, maar álà, een kniesoor die dáár op let. Ze legde me achteraf nog wel uit dat het mijn haar voller zou moeten laten lijken. Ja,ja. En dat ik dat thuis het beste kon doen met 'die' föhnborstel. Misschien was er nog wel ééntje op voorraad. Á € 60,00. Ja,ja. Meteen sommeerde ze een hulpje om beneden even te kijken of er ééntje op voorraad was. Dat bleek niet zo te zijn. Dan zou ze hem wel voor mij bestellen. "Nou ... weet je ... laat maar heel even ...".

Suiker
Na van alle schrik bekomen te zijn mocht ik uitrusten met mijn hoofd in een warmteapparaat. Om de kleur te laten 'pakken'. Naast mij ging ze vrolijk verder bij de volgende klant. Maar die had het hele relaas al meegekregen, dus die begon over de buikgriep en de pillen die ze nu maar nam, omdat ze straks op het vliegtuig naar Turkije stapte. En je weet het maar nooit daar he ... met het eten ... Nee, daar had mijn interimkapster ook wel de nodige ervaring mee. En zij had daar hele handige zakjes voor bij de apotheek gehaald. Het smaakte erg smerig, maar het hielp wel. En daar ging het maar om. Nee, ze wist niet hoe het spul heette, maar het was bijzonder handig om mee te nemen. Nou, daar ging de klant naast mij dan ook nog maar even achteraan voordat het vliegtuig hen later die dag mee zou nemen. Tot nu toe had ze het vaak geprobeerd met honing. Want dat verzacht zo fijn. Alles. Ze smeerde er ook de harde plekjes op haar knieën mee in. Maar ja ... ze had zo'n potje honing een tijdje laten staan en toe waren er allemaal harde witte stukjes in gekomen. Het leek wel suiker joh. En suiker mocht ze absoluut niet hebben voor haar dieet. Want dat was niet goed voor haar huid. Daar kreeg ze droge plekjes van. Zelfs op haar knieën. En in dat potje leek het wel haast op suikerafzetting. Je vraagt je toch af of er ook suiker in honing zou zitten ... 
"Ja, zou maar zo kunnen, mevrouw..", kon ik niet nalaten om hardop te zeggen. "Oh ja joh, zou je denken dan? Ja, want ik smeer het ook op mijn knieën he.." "Ja, dat denk ik wel mevrouw", waarna ik weer snel de Margriet indook...

Weg
Na een ruime anderhalf uur kon ik weer weg. Ik snap heel goed waarom ik het kappersbezoek meestal uitstel totdat het écht niet meer langer kan. Maar eerlijk is eerlijk, van mijn grijze haren ben ik weer een weekje of 5, 6 af. En nee ...  ík ben níet blond onder mijn kleurspoeling...

Later die dag ben ik tóch nog maar even op zoek gegaan naar zo'n handige föhnborstel. Ze zijn er te kust en te keur. Al vanaf € 19,95 ... ík weet een cadeautje voor mijn verjaardag ...