Stockholm card

Het leek een uitermate goed idee, het aanschaffen van de Stockholm card. Met dat pasje wordt namelijk gratis vervoer beloofd in bus, tram en metro, en kosteloze toegang tot zo'n 80% van de musea in Stockholm. En aangezien dat er 1001 zijn, leek het een slimme zet.

Stad
Omdat mijn nicht naar een congres voor haar werk moest en ze mij nog steeds als reisgezelschap ziet zitten, togen wij er vorige week heen. Zweden is een prachtig land, Stockholm een ge-wel-di-ge stad. Als je nog een reisbestemming zoekt, kan ik je de Zweedse hoofdstad van harte aanbevelen. Door al de bruggen, die de eilanden waar Stockholm op gebouwd is met elkaar verbinden, heb je telkens heel goed zicht op waar je bent en waar je heen wilt. Alles is beloopbaar, maar af en toe een metro of tram is een weldaad voor je voeten. Ik heb geen stappenteller, maar áls ik die had, dan was die inmiddels op tilt.

Kaartje kopen
Van tevoren had ik natuurlijk mijn huiswerk gedaan. Want welke van die 1001 musea wil ik perse zien en welke kunnen wachten tot een herbezoek. Zodoende stuitte ik ook op de Stockholm card. Die had ik natuurlijk gewoon online moeten bestellen. Maar ik wachtte tot ik ter plekke was. Dom, dom, dom. Want nu moesten we, ik had nichtlief ook overgehaald tot de alles-in-één pas, wachten totdat de enige juffrouw van het VVV-kantoor uitgeredeneerd was met de klant voor ons. Ze had een wazige blik, die juffrouw. En hoewel het erg Zweeds klonk wat ze uitkraamde, had ik niet de indruk dat de boodschap erg overkwam bij de klant voor ons.

Toen we eindelijk aan de beurt waren, bleek het nog helemaal geen fluitje van een öre te zijn. We konden kiezen uit 2,3,4 of 5 dagen en uit twee varianten. We namen de meest uitgebreide, inclusief busrit en inclusief boottocht. Voor 2 dagen. Want ook al beloofde het ons veel kronen te besparen, het bleek toch nog een flinke investering te zijn. Maar voordat de juffrouw aan de andere kant van de balie snapte welke variant we bliefden ... Zelfs voor Zweedse kalm-aan-begrippen, spande zij de kroon. Heel druk maken die Zweden zich geloof ik niet. Eén van de charmes van het land. Ze nemen uitgebreid de tijd voor je. Maar dus ook voor degene die vóór jou aan de beurt is. Na bijna een uur stonden we weer buiten. Mét card, dat wel.

Ellende
Alleen, toen begon de ellende. Want waar we ook kwamen, overal werd de card argwanend bekeken, door aparte apparaten gehaald of per nummercodering gecontroleerd. Achteraf gezien bleken we met een oud model opgescheept te zijn. Wisten wij veel. Wij dachten iets exclusiefs te hebben. Nou, dat hadden we ook zullen we maar zeggen. Nergens mochten we zomaar doorlopen met onze superhandige en voordelige card. Alleen al aan tijdsverlies hadden we hem beter niet kunnen aanschaffen. Maar ach, we waren op sightseeing en als rechtgeaarde Hollanders zouden we ons geld er uit krijgen ook. Dát is ons natuurlijk gelukt, alleen hebben we er 2002 musea voor moeten afkleppen en zijn we extra tijd kwijtgeraakt door ons ook tijdens spitsuren door de metro's heen te wurmen. Je hebt gratis reizen, of je hebt het niet hè. Alleen ging dat dan weer niet op voor de boottocht. Want toen we na ruim een half uur in de rij gestaan te hebben eindelijk vol trots onze gratis instap Stockholm card lieten zien, bleek die dus helemaal niet geldig te zijn voor de sightseeing vanaf het water.

Wellicht hadden we beter de goedkopere variant kunnen nemen, of helemaal de card niet moeten aanschaffen. Dan hadden we alles in een rustiger tempo kunnen doen, en veel minder lang hoeven wachten aan de kassa's bij check nummer zoveel. Ik heb er nog even aan gedacht om terug te gaan naar het VVV-kantoortje. Om verhaal te halen, of tenminste een extra gratis metrokaartje als vergoeding voor alle wachtmisère. Maar het idee om er diezelfde juffrouw weer tegen te komen weerhield me er van. Stel je voor, weer driekwartier Stockholm naar de Filistijnen. In plaats daarvan heb ik er heerlijk nog een paar dagen de toerist uitgehangen. In een rustig tempo. Zonder Stockholm card.