Nutienixie

Toen onze leasekinderen nog klein waren, kluste mijn zus in de avonduren als demonstratrice voor Tupperware en Nutri Metics. Wij mochten dan komen oppassen. Dat was voor alle partijen feest. Win-win-win zeg maar. En natuurlijk werd mijn zus uitgebreid uitgezwaaid. Wel moesten de kinderen haarfijn weten voor welke firma ze op pad ging. Maar omdat dat veelvuldig doorelkaar liep, was het lastig voor ze om al die moeilijke woorden te onthouden en in de juiste volgorde te zeggen. Tupperware werd Tuppenuttie en Nutri Metics werd Nutienixie. Maar ach, zolang mijn zus maar wist welke demonstratie ze die avond moest geven, kwam het helemaal goed.

Systeem
Aan het demonstreren voor Tupperware heb ik me nooit gewaagd. Ik was wel altijd een gewillig afnemer van het onverslijtbare plastic. Kasten vol. Die zijn inmiddels uitgedund tot een halve plank van wat ik er écht van gebruik. Voor Nutri Metics heb ik wèl demonstraties gegeven. Het is goed spul. En 100% natuurlijk. Iets wat begin jaren '80 nog eerder uitzondering dan regel was in cosmeticaland. Nutri Metics is niet in winkels te koop, maar wordt volgens het Tupperwaresysteem aan de vrouw (en ook man overigens) gebracht. Daardoor is er inmiddels natuurlijk veel te veel concurrentie van merken die gewoon wèl bij het Kruidvat of de Etos te koop zijn. Nutri Metics overleefde het dan ook niet in Nederland. Ze verhuisden naar Engeland, maar ook daar ging het mis. Een ondernemende jongeman zag er alsnog brood in en nu is het weer terug in Nederland. Ondergebracht bij een grotere groep. De producten zijn beperkt tot wat er echt gebruikt wordt, net als mijn halve kastplank Tupperware zeg maar.

Distributiecentrum
En omdat het distributiecentrum nu dicht bij mijn woonplaats is, kan ik mijn bestellingen daar gewoon ophalen. Scheelt mij en mijn bescheiden klantenkring een hoop geld aan porto. Ja, benzine kost ook wat, maar ik combineer dit soort uitstapjes altijd. Zo'n ophaalbezoekje moet je wel van tevoren doorgeven, zodat ze de boel vast voor je kunnen klaarzetten. Vol goede moed stond ik afgelopen vrijdag voor de deur van het 4 verdiepingen tellende gebouw, waar minimaal 12 companies in resideren. 'Hee', ze staan niet meer op de deurbel?! Dan maar op een andere bel drukken en zeggen waar ik voor kom. Ik weet op welke verdieping ik moet zijn. Maar helaas: niemand in het hele gebouw had ooit van ze gehoord. Een vriendelijk dame van één van de andere bedrijven dacht te weten dat ze pas verhuisd waren. 'Okee...'. 'Ja, naar het gebouw hierachter. Dat heeft dezelfde straatnaam, maar het nummer heeft de toevoeging 'A'. Kom, ik laat het je wel even zien'. En ze troonde me mee, dwars door een directiekamer van pauzerende hotemetoten, die allemaal hun e-mail gewoon open hadden staan. Door het raam wees ze me nummer 'A'.

Inmiddels was het gaan regenen, maar ik wist nu tenminste waar ik heen moest. Dus weer naar buiten. Op naar nummer 'A'. Geen bel bij de deur. Uiteindelijk heb ik er maar op geklopt. En zo waar, er kwam iemand aan. Maar ook zij had er nog nooit van gehoord. Nu hadden er meerdere firma's in gebouw nummer 'A' hun kantoor, maar op het grote aanwezigheidsbord was er niets te ontdekken wat in de verste verte ook maar op mijn bestemming leek.

Toch nog
Omdat ik het toch inmiddels wel jammer vond van de verloren tijd en eigenlijk ook niet alsnog die porto voor mijn kiezen wilde krijgen, besloot ik nog een laatste poging te wagen in het eigenlijke gebouw. Er was één verdieping waar ik nog niet geweest was. Toen ik op de vierde aankwam, liep ik tegen een glazen wand aan, waar bureaus achter stonden. Ik stak mijn hoofd naar binnen en informeerde of ik hier aan het goede adres was. Een man van middelbare leeftijd schudde met een wazige blik zijn hoofd. 'Nee, nooit van gehoord'. Maar gelukkig hoorde iemand aan het bureau naast hem dat. Zij sprong op en zei: 'Ja, dat zijn wij. Kom maar mee'. Een verbaasde mede-ruimtegebruiker achter zich latend. 'Ja, we zijn net verhuisd. Er komt nog een nieuw bordje bij de bel beneden', legde ze uit.

En dat zeggen jullie dan niet even aan de telefoon? Ik heb gisteren pas gebeld met jullie balie. Of een briefje beneden bij de hoofdbel misschien? Of een berichtje aan de mensen van de verdieping waar jullie eerst zaten? Ik drentel hier al zo'n kwartier rond en kom net van nummer 'A', omdat ze dachten dat jullie daar misschien zouden zitten. 'Nou nee, wij gaan niet over de communicatie. Die komt volgende week terug van vakantie. En we zijn ook pas twee weken geleden verhuisd hoor. We zitten hier echt pas net. Ik denk niet dat het meisje van de balie dat al wist. Zo pas zitten we hier.'

De kids hadden helemaal gelijk. Ik vond het dit keer ook Nutienixie!