vrijdag 1 mei 2015

Leasekids

Eigenlijk heeft mijn eega die benaming voor ze verzonnen. Jaren geleden. Toen je alleen nog auto's kon leasen. Ze kwamen minimaal elke dinsdagavond bij ons toen ze tieners waren. Uit school mee-eten en huiswerk maken. Kletsen over wat ze dwars zat en over hun toekomstplannen en dan een dvd'tje kijken totdat ze werden opgehaald of door één van ons weggebracht.


Groot
Afgelopen weekend waren ze er weer. De twee oudsten van mijn zus. Ze kwamen zelf. Met de auto. Want ze zijn beiden allang geen tieners meer en hebben allebei hun rijbewijs op zak. En voor ons hadden ze allebei chocolaatjes in de hand. Als we ze begroeten, dan wil één van de twee het liefst nog worden opgetild en voor de ander moet ik op mijn tenen gaan staan om bij zijn naar mij toegebogen hoofd te kunnen komen. Maar verder is er eigenlijk aan hun bezoekjes, het mee-eten en kletsen niet heel veel veranderd in de afgelopen jaren. Ze zitten vertrouwd op hun eigen plekje. Tot na het eten. Daarna is het meer hangen. Alleen tijd voor een dvd'tje is er eigenlijk niet op zo'n avondje. Want de tijd vliegt voorbij. Vooral als we over vroeger beginnen. Ze worden niet groot. Ze zíjn nu groot.


Muchos nachos
Toen ik ze voor ze kwamen vroeg wat ze wilden eten, werd dat eerst even overlegd. Maar ze kwamen er niet goed uit en het werd 'we lusten eigenlijk alles wel'. Het werd muchos nachos. Een Mexicaans recept, dat door de loop der jaren helemaal aangepast is aan onze smaak. Ik heb er een hele grote ovenschaal voor. Daarin komen laagjes van rijst, bonen, sla, taco chips, saus, kaas en nog wat smaakmakers. Het stapelt behoorlijk op en wordt vanzelf 'muchos'. Dan nog even de oven in en daarna met een grote lepel door de laagjes heen scheppen, om van alles iets op je bord te krijgen. Vooral die meegebakken chips deed het hem in vroegere tijden. We hebben het gerecht er maar in gehouden.


Zwaaien
Toen ze wegreden, stonden we ze voor het raam uit te zwaaien. Ze zwaaiden naar ons terug vanuit de auto, met de display van hun mobieltje. Dat deden ze 'vroeger' al : "Want anders zie je het in het donker niet dat ik zwaai tante." Sommige dingen veranderen nooit. Gelukkig maar.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten