Wie goed doet ...

Na de volle periode voor, tijdens en na Kerst (wat haalt een mens toch altijd een boel overhoop), wordt het de hoogste tijd om het bloggen weer op te pakken.

IPad
Nou moet ik ook wel eerlijk bekennen dat ik me de afgelopen weken behoorlijk op mijn verjaardagscadeautjes heb gestort. Vooral de IPad. Nooit gedacht dat een digibeet als ik daar zo aan verslingerd zou kunnen raken. Maar ik moet het ding bijna dagelijks aan de ketting leggen om te voeden met verse stroom. En dat zegt toch wel wat.

Kettingbrief
Tijdens één van mijn 'op-de-bank-hang-sessies-met-Pad' zag ik via Facebook een nieuwe uitdaging voorbij komen. Een kettingbrief. Nou ben ik niet zo van de kettingbrieven, gezien de trauma's uit mijn verleden. Uren, werkelijk úren heb ik gespendeerd aan het schrijven van gezellige kaarten. Met de belofte dat ik dan evenzoveel gezellige kaarten terug zou krijgen, vanuit de hele wereld. Mijn klompen- en tulpenkaarten zijn weliswaar de hele wereld over gezonden, maar ik heb er zeggen en schrijven één retour gekregen. Uit Indonesië. Dat dan weer wel.

Goed doen
Dus sta ik in de regel niet vooraan bij het meedoen en doorgeven van kettingbrieven. Maar deze was anders. Overgewaaid uit Amerika en vertaald naar het Nederlands. De gedachte is om als goede voornemen dit komend jaar eens iets aardigs voor een ander te doen. De eerste vijf mensen die op het berichtje reageren krijgen van degeen die het gepost heeft iets leuks, lekkers of liefs, of misschien wel alledrie, ergens in het komende jaar. Zonder aankondiging vooraf. Zomaar. Alleen moet degene die reageert datzelfde bericht dan ook wel op zijn/haar Facebookpagina zetten en is dus de klos om aan vijf mensen ook iets te sturen. Liefst zelfgemaakt. Ook dat nog.

Reacties
Maar ik ben wel van het zelfmaken. En het plan vond ik mooi. Dus was ik er als de kippen bij en overpeins ik nu wat ik aan 'mijn' zes mensen zal sturen. Ja, er was ook een 'laatkomer'. Maar ach, al waren het er tien geweest. De deadline is pas op 31 december. Tijd zat. Toch verbaasde me het wel dat het zo langzaam ging met het opvullen van de reacties. Ik had gedacht dat dit binnen de kortste keren uitverkocht en overgenomen zou zijn. Maar dat is niet zo. Misschien zijn er wel veel meer mensen getraumatiseerd door de kettingbrieven. Dat zal het zijn.

Krijgen en geven
Want het is natuurlijk best heel leuk om 'zomaar' iets van een ander te krijgen. En nóg leuker: om een ander te verrassen met je zelfgemaakte baksels of frutsels. Eigenlijk is de voorpret daarvan het project al meer dan waard. Je verkneukelen op hoe de ander zal reageren op jouw verrassing voor hem/haar. En dan maar hopen natuurlijk dat de ontvanger het ook écht leuk of lekker vind wat je stuurt. Anders heb je soort van voor niks avonden lang zitten breien.

En tóch las ik gisteren in dit kader een opmerkelijke uitspraak: ' Échte gulheid is iets aan iemand geven, zonder dat die er ooit achter komt dat jij de gever was' - Frank A. Clark.