Lummelen

Ik ben er niet voor in de wieg gelegd. Voor lummelen. Heb het ook zeker niet van-huis-uit meegekregen. Maar je bent nooit te oud om te leren ...

Nuttig
Volgens de juf van onze schrijfcursus is lummelen een zeer nuttige bezigheid. Kijk. Dáár kan ik wat mee. Nuttige bezigheden heb ik namelijk wél van-huis-uit meegekregen. En hoe. Altijd het nuttige met het aangename combineren staat mij op het lijf geschreven. Waarbij 'nuttig' uiteraard voorop staat.
We deden heus wel aan ontspanning hoor. Vroeger thuis. Maar dat was meestal vooral educatief. Nuttig. Lezen was prima. Stimuleerde je woordenschat en kreeg je meteen ook de Vaderlandse cultuur flink mee. Want ik ben niet van de generatie die 'zomaar' een boek las. Dat moest toch minstens voor de boekenlijst dienen. Of voor de algemene ontwikkeling. Zoals Dik Trom en Pietje Bell. Hoewel dat randgevallen waren. Die moge duidelijk zijn.

Ook nuttige handwerken waren 'in'. Met alweer de nadruk op 'nuttig'. Overigens vond ik het nooit een straf om met een prutswerkje op schoot te zitten. Ik realiseer mij dat het tikken van de breipennen vooral ontspannend op mij werkte. Dat doet het nog. Ik las laatst ergens een stukje, dat handwerken het moderne ontstressen is. Had ik alláng uitgevonden. De ontspanning van handwerken helpt je je gedachten op een rijtje te zetten. Met elke pen die je breit, orden je de chaos in je hoofd. Moet je natuurlijk niet al te ingewikkelde patronen hebben, waarmee je de deur van de buurvrouw platloopt voor breiconsult. Dan is de ontspanning natuurlijk ver te zoeken. Hoewel die breiconsults vaak uitmondden in een bakkie leut. En dat was dan weer wèl ontspannend.

Motto
Maar zomaar lummelen is mij redelijk vreemd. Tot voor kort dan. Want, zoals gezegd: je bent nooit te oud om te leren. Het ordenen van je gedachten en het creeëren van ideeën, doe je door te lummelen. Aldus de juf van onze schrijfcursus. Gewoon een beetje rondhangen met een bakkie thee. Wat ronddolen door je huis. Voor het raam wat koekeloeren. Zitten, met je ogen dicht. Het schijnen uitstekende inspiratiebronnen, voor met name schrijvers te zijn. Die doen zo veel van hun briljante ideeën op. Zegt juf.

Op de 'cursus', waarin mijn wederhelft vier maanden heeft meegedraaid, werkten ze onder andere met motto's. Het woord 'lummelen' kwam daar meer dan eens in voor. Kennelijk moeten meer mensen het lummelen leren. Zich leren toestaan vooral, denk ik. Misschien leven we ook wel in een maatschappij, waarin het lummelen ons ontnomen wordt door het predikaat 'lui' en 'nutteloos'. Maar het tegendeel is waar. Lummelen is hard werken en verre van nutteloos. En als motto-onderdeel dus ook lang niet gek. Soms moet je nu eenmaal op ideeën gebracht worden.

Tuin
Ik heb het vanmiddag geprobeerd. Dat lummelen. Op een stoel in de tuin. In de zon. Mouwen opgestroopt. Broekspijpen omgeslagen. Inderdaad: tòch een soort van het nuttige met het aangename combineren. Vitamine D opdoen. Sproetjes kweken. Want bruin word ik toch nooit met die huid van mij. Maar als ik genoeg sproetjes verzamel, lijkt het ook wel wat. Die mouwen waren overigens een beroerde stoorzender. Die zakten steeds weer naar beneden. Maar ik ben een ouderwets type, dat een degelijk hemd draagt. Dus uiteindelijk zat ik letterlijk in mijn hemd. En toen kon het lummelen onverstoord beginnen. Ogen dicht. En alles op me af laten komen. De warmte van de zon. Geluiden. Geuren. Vogels die luieren en hun kletspraatjes houden. Want ze snateren flink, maar verroeren zich voor geen meter. Niks takjes verzamelen voor een nest. Lummelen! Dat deden ze. En de geur van hars kwam ook steeds voorbij. Van de omgehakte boom van vorige week, waar de stronken nu van liggen bij te komen in de zon. De zweetdruppeltjes hars staan op hun nerven. En dat ruikt lekker. In de verte hoorde ik het snorren van de auto's op de A 28. En een enkele motor, waar zo te horen het overwinteringsroest nodig van uitgeblazen moest worden.

Lummelen
Volgens de schrijfjuf inspireert lummelen je uitermate. En ze heeft gelijk. Het is best wat, dat lummelen. Ik moet het maar eens vaker oefenen lijkt mij. In elk geval levert het reslutaat op. Al was het alleen maar om weer een blog te vullen. Het is aan te bevelen. Dat lummelen. Alleen, zoals altijd, met mate. Want volgens mij is een hele dag lummelen doodvermoeiend. Dan kan je net zo goed lekker aan je werk. Maar voor zo af en toe hou ik het lummelen er voorlopig misschien wel in ...