Charly

Vanaf zijn auditie bij The Voice of Holland was ik al fan van hem. Charly Luske. De gedoodverfde winnaar van de talentenjacht. Maar, zoals dat altijd gaat hier in Nederland: we hebben voor de underdogs gekozen en Charly laten gaan.

Passion
Gisteravond zag ik hem weer schitteren. In de rol van Judas bij the Passion in Rotterdam. Ge-wel-dig. Ik krijg niet gauw kippenvel van iets, maar het duet van Charly met Danny (Judas versus Jezus, of omgekeerd zo je wilt) bracht daar verandering in. 'Wat is mijn hart' staat natuurlijk al op You Tube.

Mij raakte deze vertolking. De aanklacht tegen Jezus vanuit een wanhopig mens. Die het niet meer begrijpt. En Jezus die zo graag wil dat de ander het wèl begrijpt. Of Hem simpelweg vertrouwt. De vertwijfeling op het gezicht van Charly was zo mooi gedaan. Zijn zangspel zo levensecht. Of is het dat de underdog 'trekt'? Voel ik sympathie voor de overdrachtelijke Judas? Voel ik overeenkomsten met een zondig mens? Net als destijds in de rock opera uit de jaren '70. Oops ... '70 alweer ...

Jesus Christ Superstar
Er was destijds veel te doen om de rock opera 'Jesus Christ Superstar'. De gevestigde orde van destijds vond het maar blasfemie. Totdat de makers uitleg gaven dat het hen helemaal niet zo zeer om Jezus ging. Nee, ze vertelden het verhaal van Judas. Het Paasverhaal, dat wel, maar door de ogen en de beleefwereld van Judas. Dat wierp wel een ander licht op het spektakel van destijds. En ook op de titel, die toen opeens wèl mocht. Ik herinner me dat ik het vooral erg knap vond dat de crew van spelers er eigentijds bij betrokken werden. Je zag echt dat een stelletje artiesten het verhaal gingen vertellen. Net als gisteravond bij de Passion eigenlijk. Wat mij intertijd bij Jesus Christ Superstar intrigeerde was dat die artiesten het verhaal een beetje door leken te trekken naar het echies. Ik vergeet dat beeld niet. Judas, de underdog. Slentert achteraan, stapt als laatste de spelersbus in en krijgt nog ff een opduvel mee als de bus zich in beweging zet en het spel uit is.

Judas
Ik had deze blog ook 'Judas' kunnen noemen. Maar Charly vertolkte wat mij betreft meesterlijk de Judasgevoelens. En ik ben nu eenmaal fan van Charly. Niet van Judas. Hoewel het verhaal over Judas blijft boeien. Mij wel in elk geval. Want hoe kan het, dat iemand die zo dicht bij Jezus leeft, het zo erg mis heeft. Het zo erg niet ziet. Underdogs hebben meestal ook míjn sympathie wel. Voor Judas uit zich dat echter voornamelijk in medelijden. Zo jammer dat hij het verschil niet zag en uiteindelijk dacht "Jezus is door mij gestorven" in plaats van "Jezus is vóór mij gestorven".

In de jaren '70 lieten de spelers een kruis achter op een berg. Gisteravond werd Danny hoog op de Erasmusbrug achtergelaten en was het alsof Jezus ons aan het eind bemoedigend toesprak.

Het verbaasde me overigens ten zeerste dat ze het publiek gisteravond zo ver kregen om 'kruisigt hem, kruisigt hem' te laten roepen. Dat was mij mijn strot toch niet uitgekomen denk ik, al zat ik nog zo in het verhaal. Het zette me tegelijkertijd aan het denken dat 2000 jaar christendom het verschil zou moeten maken, maar ik vraag me ernstig af in hoeverre er niet in ons allemaal een Petrus en een Judas schuilt.

Respect
Bij één van de interviews die Antoinette gisteren afnam, gloorde er echter een beetje hoop aan de horizon. Een niet-gelovige vrouw zei dat ze uit respect voor de gelovigen was gekomen en meeliep met het grote neonverlichte kruis. Respect heb ik dan op mijn beurt ook voor Danny, die niet gelovig is opgevoed, maar gelooft dat er wel 'iets' is. En dan de rol van Jezus op je nemen ... je in Hem inleven ... dat vind ik dan toch wel knap.Dat zal hem niet onberoerd gelaten hebben. Als je het hele interview wilt lezen, dat Danny aan de NCRV gaf toen bekend werd dat hij de rol van Jezus bij de Passion op zich zou nemen, zie :

http://www.ncrvgids.nl/gids/artikel/5276/danny-de-munk-ik-heb-geen-geheimen/

Ergens in dat interview zegt hij het trouwens ook: als we wat meer respect voor elkaar zouden hebben, zou de wereld er heel anders uitzien.

Mijn respect gaat ook naar de organisatoren en vertolkers van de Passion van gisteravond in Rotterdam. In mijn ogen hebben ze dat heel integer gedaan en de betekenis van Pasen een beetje dichter naar Nederland gebracht.

Ik wens jullie allemaal fijne en gezegende Paasdagen toe !