Bucketlist

To kick the bucket is slang voor doodgaan. Niet dat ik daar neigingen toe heb, maar af en toe overvalt gepeins me. Bijvoorbeeld als ik doelloos in de schaduw van een parasol om me heen zit te koekeloeren. Want veel meer komt er niet uit mij in de warmte. Ik ben meer een pooltype denk ik. Diep weggedoken in een veel te grote trui en met een fleecedekentje opgekruld op de bank. Cocoonen. Dat doe je niet zo gauw als het warm is. Ik niet in elk geval.

Huiswerk
Vandaag heb ik overigens wel braaf mijn huiswerk gedaan. Nee, niet huishoudelijk, hoewel de wasmachine wel ijverige heeft staan draaien en ik vanavond eindelijk de zomerdeken op mijn bed tegenkom, die ik er vervolgens tòch wel weer zal afkeilen. Nee, ik heb echt ouderwets huiswerk gedaan. Voor de komende vervolgtraining van de schrijfcursus. We moeten een interview lezen en dat met commentaar meenemen. Waarom ik het goed vind, of juist niet. En dat is dan de basis voor een stukje training. Ben heel benieuwd hoe Irene daartoe gaat bijdragen. Van Lippe-Biesterfeld. Die Irene. Die van de bomen. Waar heel handig in dit interview op wordt teruggekomen. Maar laat ik mijn commentaar op het interview maar bewaren voor de cursus. Juf mocht dit eens op voorhand lezen. Ik bedoel, dan is de verrassing er vanaf toch?!

To-Do-Lijst
Al bladerend in mijn huiswerktijdschrift viel mijn oog op heel iets anders: De Bucketlist. Ontleend aan de gelijknamige film, waarin Jack Nicholson en Morgan Freeman schitteren. In deze film maakt de hoofdrolspeler een lijst van dingen die hij nog wil doen voordat hij doodgaat. Veel mensen schijnen zo'n lijst te hebben. Een wereldreis maken, parachutespringen, op bedevaart gaan, een boek schrijven. Dat soort dingen schrijven ze dan op die lijst. Ik heb me afgevraagd wat ik op die lijst zou zetten. Maar heel ver kwam ik niet. Niet echt. Natuurlijk zijn er dingen die je je voorneemt om ooit nog wel eens te gaan doen. Maar nu nog niet ... Het poollicht zien, helemaal hoog in het noorden. En misschien ooit toch wel dat boek schrijven. Net als de 1 miljoen Nederlanders die dat ook willen. En met zo'n grote enge slang om mijn nek staan, om mezelf ervan te overtuigen van het feit dat ze best wel meevallen. Vooral dat laatste: maar nu nog niet!

Vijf kernpunten
De Australische singer/songwriter Bronnie Ware werkte jarenlang voor terminale patiënten. Over de gesprekken die ze met hen voerde hield ze een blog bij http://www.inspirationandchai.com/Regrets-of-the-Dying.html En ze schreef er een boek over. Zij al wel. The Top Five Regrets of Dying. De essentie van een fijn leven is volgens haar samen te vatten in 5 kernpunten. En dat heeft niets met een to-do-lijst te maken. Niet in de zin van de Mount Everest beklimmen in elk geval. Maar wel met:

De moed opbrengen om trouw te blijven aan jezelf, in plaats van krampachtig aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Rust nemen en niet te hard werken. Je gevoelens uiten en niet opkroppen. Je vriendschapsrelaties koesteren en dierbaren vertellen dat je om ze geeft. Gelukkig zijn met wat je wèl hebt en met wie je wèl bent.

En het schijnt dat je daar ook al meteen mee aan de slag kunt...


Bonusmateriaal voor degenen die het willen zien/horen. De trailer van de film The Bucketlist, met de song van Tom Mayer die de kern ervan weergeeft: