Kledingkast

Het stond al een poosje op de nominatie. Het opruimen van de kledingkast. Mijn deel althans. Want het deel van Ronald is overzichtelijk genoeg. Voor hem hebben we een nieuwe garderobe moeten aanschaffen nadat hij 55 kilo was afgevallen. Mede dankzij de maagoperatie is dat wel permanent, dus kon alles wat er hing en lag weg en was er opeens heel veel ruimte voor nieuw. Lang leve de uitverkoop. En lang leve zijn deel van de kasten. Keurig. Ik kan niet anders zeggen.

Rommeltje
Maar mijn deel is een rommeltje. Dat komt omdat ik teneerste lastig kan weggooien. Ik heb aan al mijn bezittingen wel sentimentele waarden kleven. Vooral dingen die ik nog 'van vroeger' heb, of bijvoorbeeld nog samen met mijn moeder heb gekocht. En ten tweede heb ik kleding in meerdere maten. Want je weet maar nooit of ik er weer in ga passen. Of dat ik de te groot geworden maten nog een keertje ernstig nodig ga hebben. Dus gaat een deel van mijn kledingkastruimte verloren aan 'de kast van ooit', zoals een vriendin van mij dat noemt.

Bezem
Maar af en toe moet de bezem er door. En de stofdoek en de stofzuiger. Dan wordt de kast met bezemen gekeerd zeg maar. Dat is altijd een beste klus, maar ook wel soort van leuk. Want ik kom steevast kleding tegen waar ik het bestaan niet meer van wist. Soms zelfs nog nieuw, compleet met (afgeprijsd) kaartje. En omdat mijn smaak niet heel erg fluctueert, in tegenstelling tot mijn maat, ben ik meestal wel blij met de hernieuwd gevonden kledingvoorwerpen.

Fenomeen
Een bijzonder fenomeen blijft wel, dat ik altijd van de uitgezochte stapels kleding drie verschillende vuilniszakken overhoud. Eentje die linea recta de grijsbak in kan, eentje waar ik een Humana container voor moet zien te vinden, want die dingen lijken zich bij mij in de buurt altijd te verplaatsen en eentje die me nog veel meer tijd gaat kosten dan het uitzoeken al deed. Omdat ik daar wat van op Ebay probeer te slijten. En als het dan niet verkoopt, gaat het alsnog naar de Humanastortplaats.

Ebay
Eigenlijk is het gekkenwerk, dat Ebay gedoe. Want je moet alles uithangen en van meerdere zijden op de foto zien te krijgen, vooral de interessante details van zo'n kledingstuk. Dan moet je een heel formulier per kledingstuk invullen en een eigen beschrijving geven van je koopwaar. Daarna moet je uitzoeken hoeveel de porto gaat worden voor het te koop aangeboden kledingstuk en daarna moet je de startprijs voor het bieden bepalen. Ik houd mijn startprijs meestal op € 0,99 , dan heb ik nog een béétje kans dat het verkoopt. En áls het uiteindelijk dan verkocht wordt, moet je het netjes inpakken en naar het postkantoor brengen. Eigenlijk is het die euro winst (want heel veel meer krijg ik er in de regel niet voor) totaal niet waard. Maar het is de sport zullen we maar zeggen. Want het is o-zo-leuk als je op de statistieken kunt zien dat diverse mensen je kledingstuk volgen en dat sommigen er zelfs op bieden.

Maar hoe het ook zij, mijn kleding is voorlopig weer uitgezocht en ligt in keurige stapeltjes en op maat te wachten, totdat ik het ga aantrekken. Of totdat ik het bij een volgende opruimronde alsnog in één van de drie vuilniszakken deponeer. Want ik weet nú al dat ik een aantal teruggelegde kledingstukken nooit (meer) aan ga doen. Ik kon er alleen vandaag nog even geen afscheid van nemen ...