Souvenirs

Om de één of andere reden nemen we souvenirs mee naar huis als we op vakantie zijn geweest. Herinneringen aan hoe het was waar wij waren. Soms zijn dat etenswaren, maar die gaan natuurlijk op. Tenzij je ze laat verstenen na verschimmeling. Maar meestal gaat het om tastbare prullaria die je van eeuwigheid tot amen bij je houdt. Ergens in een la of kast. Heel duurzaam. Dat wel.

Duur
De keren dat wij vroeger op vakantie zijn geweest waren telkens van korte duur. Mijn moeder was verloskundige en in haar tijd waren er nog geen maatschappen en uitwisselbare werktijden. Als zij er even tussenuit wilde, dan moest zij maanden tevoren op zoek naar vervanging. De helft van het te besteden vakantiegeld was al op nog voor wij de straat uitreden. Aan waarnemingskosten. En dan hoopte mijn moeder dat er bij terugkeer tenminste een paar bevallingen geweest waren. Maar soms was dat ook niet het geval. Dan viel de vakantie dus extra duur uit.

Duitsland
Wij gingen dan ook altijd zoveel mogelijk buiten het hoogseizoen om. Naar Duitsland. Mijn moeder was weliswaar in Nederland geboren, maar van Duitse genen. Zij sprak de taal. En dat was handig. Voorjaar of najaar vond je ons in het Teckelenburger land, in het Sauerland of in de Hümmling. Niet al te ver over de grens, maar wèl in het buitenland. We sloften het ene interessante buitenhuis na het andere af op van die vilten slippers, waar je meteen de vloeren van die buitenverblijven mee poetste. Dan hoeven de eigenaren er alleen maar wat boenwas tegenaan te gooien en de toeristen doen de rest. En kerken. Die bezochten wij ook. Verder ken ik de Duitse Wildstrasse op mijn duimpje. Wildparken waar de herten en zwijnen vrij rondlopen. En waar je aan elkaar geklonterde smurrie kan kopen dat wel wat weg heeft van houten kralen. Daar kan je het wild dan mee voeren áls je wat tegenkomt. En vanaf hoge houten torens kan je kijken naar de specialiteit van zo'n Wildpark. Wolven, beren, roofvogels. Elk park heeft wel wat aparts om bezoekers te trekken.

Bedeltjes
En van al die bestemmingen kreeg ik als kind van mijn ouders een souvenir mee. In de vorm van een bedeltje. Een geemailleerd wapenschildje op blik, met de naam van de bezochte plaats erop. Mijn zus en ik hadden zoveel van die bedeltjes, dat we er twee armbandjes voor nodig hadden. Inmiddels liggen bij mij alle bedeltjes los in een doosje en zijn de wèl echte zilveren armbandjes in hergebruik.

Ik heb de gein van die bedeltjes eigenlijk nooit zo kunnen inzien. Ik had meer met plakplaatjes en ansichtkaarten. Of met snuisterijtjes. Of nóg leuker: met van die plastic eieren die je uit een 'gokautomaat' kon halen voor een paar Duitse pfennigen. En als je dan mazzel had, dan zat er een ring in zo'n ei. Ook van een soort blik, met een felgekleurd plastic 'steentje'. Ik heb er nog twee. Een blauwe en een gele. Prachtig!!

Munten uit Parijs
In Parijs ontdekte ik een geheel andere vorm van souvenirs verzamelen. Bij iedere plek van waarde voor toeristen staan niet één, maar twee 'gokautomaten'. Voor gedenkmunten. Ook van blik. Goudgekleurd blik. Á 2 euro de munt. Je kan twee soorten munten sparen als je dat wilt. Dan ben je dus zomaar 4 euro per keer verder. Bij de balies, als die er al zijn, van de souvenirshops kan je dan speciale albums aanschaffen. Á 10 euro per stuk. En daar kunnen dan een stuk of wat van die munten in. Ze verkopen daar die munten ook los, maar dan zijn ze een dubbeltje duurder. Misschien omdat je ze 'uit de hand' krijgt, in plaats van dat het uit een automaat rolt. Óf je betaalt voor het papieren zakje. Dat kan ook. In elk geval weten ze er in Parijs wel munt uit te slaan. Létterlijk.

Herinneringen
Ik heb me er niet aan gewaagd. Wel heb ik een koelkastmagneetje gescoord. Gratis gekregen van het congres van mijn nicht dit keer. Van de Eiffeltoren. Grappig. De enige attraktie waar ik níet geweest ben is de Eiffeltoren. En die prijkt nu op mijn koelkast. Ik heb hem natuurlijk wèl veelvuldig gezien. Daar kom je niet omheen in Parijs. Van elk Europees land waar mijn voetstappen liggen heb ik zo'n koelkastplakker. Vergis je niet, die lopen ook op tot 5 euro per stuk of meer. En verder heb ik herinneringen in mijn hart meegenomen. En in mijn hoofd. En ik probeer nu al die indrukken te verwerken in blogs. Heb ik onderhand mijn eigen 'album' met vakantieherinneringen. En als ik dan tóch naar tastbare herinneringen van vakanties verlang, heb ik altijd mijn voorraadje blikken wapenschildjes nog ...